ساخت و فروش کمانچه کاکاوند در خرم آباد

ساخت و فروش کمانچه کاکاوند در خرم آباد ، به مدیریت اقای محمد حسن کاکاوند در خرم آباد آماده ارائه خدمات به شما مشتریان و همشهریان عزیز و گرامی میباشد برای آشنایی بیشتر با این مجموعه  با ما همراه باشید، ایران مشاغل سامانه سراسری برتر ثبت مشاغل کشور،لطفا در هنگام تماس و یا مراجعه حضوری بگویید شما را در ایران مشاغل دیده ایم.

ساخت و فروش کمانچه کاکاوند در خرم آباد

ساخت و فروش کمانچه 

انواع کمانچه پشت باز و بسته 

تنپک 

قیمت مناسب 

سازهای موسیقی 

فروش سنتور 

فروش گیتار 

فروش سه تار 

فروش دهل 

ساخت و فروش کمانچه کاکاوند در خرم آباد :

تاریخچه 

کمانچه یا کمان کوچک از سازهای اصیل ایرانی است که علاوه بر ایران در کشورهای مجاور ایران نیز مورد استفاده قرار می گرفته است و همچنان نیز بکار می رود.
“ابن فقیه نخستین کسی است که در سده ی سوم هجری در آثار خود از واژه ی کمانچه نام برده است و آنچنان که می گوید این ساز در نواحی مصر و سند مورد استفاده بسیاری قرار می گرفته است.”برخی ها ربابی که با کمان نواخته می شد اولین شکل کمانچه تصور می کنند. در نقاشی های کاخ چهل ستون در اصفهان در تابلویی نوازنده کمانچه هم دیده می شود. در دوران قاجار این ساز از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است.

نام این ساز در عربی بصورت کمنجا و کمنجه بکار رفته است و این ساز آنقدر مشهور بوده است که در آثار شاعران عرب بکار رفته است. این ساز در نواحی مختلف ایران با کمی تفاوت به نام های دیگر بکار می رود. در منطقه کرمانشاه به کمانچه ، موکَش می گویند و در لرستان به آن تال گفته می شود.نوازندگان ترکمن به کمانچه قیچاق می گویند. قیچاق ترکمن ها سه سیم دارد و از نظر اندازه از کمانچه های رایج کوچکتر است. کمانچه به دلیل وسعت صوتی خاص و همچنین حدود و امکانات وسیع فنی از دیرباز بیشتر از دیگر سازهای ایرانی مورد توجه قرار می گرفت اما پس از آمدن ویولن به موسیقی ایرانی استفاده از این ساز کم رنگ تر شد.

شیوه ی نواختن 

به دلیل آنکه بر روی کاسه ی این ساز پوست کشیده می شود و خرک روی پوست قرار دارد در اثر تغییر هوا صدای آن هم عوض می شود ولی از آنجا که پوست کمانچه کلفت تر از تار است ، حرارت و رطوبت کمتر بر روی صدای آن تاثیر گذار است. صدای کمانچه کمی تو دماغی است. وقتی ویولن به ایران آمد چون دارای چهار سیم بود، سازندگان کمانچه نیز یک سیم به این ساز اضافه کردند و چون در طرز نواختن خیلی شبیه به ویولن بود نوازندگان این ساز به تدریس ویولن نیز پرداختند. نواختن آن بصورت نشسته است و بصورت عمودی در دست چپ نوازنده قرار می گیرد و انگشت های همین دست در طول دسته حرکت می کند و آرشه با دست راست به صورت افقی به حالت حرکت رفت و برگشت بر روی سیم های آن کشیده می شود(برای افراد چپ دست این حالت برعکس می باشد)