خاستگاه های اولیه برنج در ایران و جهان،استان های مازندران و گیلان از خاستگاه های اولیه برنج در ایران و جهان است. با ایران مشاغل همراه باشید.
اهمییت برن در سفره غذایی
برنج از مهمترین غلات و اقلام غذایی جهان است نیمی از جمعیت جهان به برنج به عنوان یک غذای اصلی وابسته هستند.
هم اکنون ده ها هزار نوع برنج در جهان وجود دارد، اما اینها در دو زیرگونه کلی جای میگیرند. دو زیر گونه اصلی شامل برنج «جاپونیکا» با نام علمی oryza sativa japonica و برنج «ایندیکا» با نام علمی sativa indica میشوند.
شواهد پیدایشی نشان میدهد که بخاستگاه های اولیه برنج در ۸۲۰۰-۱۳۵۰۰ سال پیش در دره رودخانه پرل چین سرچشمه گرفته است پیش تر اسناد باستان شناسی حدس میزدند که برنج در دره رو خانه یانگ تسه در چین اهلی شده باشد، برنج از آسیای شرقی به مناطق جنوبی تر و آسیای جنوبی گسترش یافت. برنج توسط استعمارگران اروپایی از آسیای غربی به اروپا و آمریکا معرفی شد
برنج گیاهی است که دارای ارقام زودرس (طول دوره رشد ۱۳۰ تا ۱۴۵ روز)، متوسط رشد (۱۵۰ تا ۱۶۰ روز) و ارقام دیررس (۱۷۰ تا ۱۸۰ روز) میباشد.
قدیمی‌ترین سندی که از وجود برنج در گیلان و مازندران خبر میدهد از طبیب طبرستانی علی‌بن سهل‌بن الطبری است که زمانی دبیر مازیار بن قارن، اسپهبد طبرستان بود و بعد به خدمت معتصم بالله، خلیفه عباسی و متوکل درآمد.
تاریخچه برنج در ایران
مسعود پورهادی در کتاب «فرهنگ خوراک مردم گیلان» همچنین نوشته است، گفته می‌شود خاستگاه های اولیه برنج در زمان انوشیروان، برزویه طبیب، برنج را از هندوستان با خود به ایران آورده است. برنج از اواخر ساسانیان در گیلان متداول بود و قوت غالب مردم آن‌جا را تشکیل می‌داد. از دوره سلوکیان به ویژه اشکانیان در محدوده‌ای که امروز جلگه گیلان نامیده می‌شود به ویژه در شرق سفیدرود استقرار انسانی به صورت جنینی پا گرفت و در اواخر دوره ساسانی منجر به استقرار یک نظام اقتصادی کارآمدتر یعنی تولید کشاورزی (کشت برنج) شد. شیوه زندگی گیلانی‌ها تا اواخر دوره ساسانی مبتنی بر پرورش دام، شکار و جمع‌آوری محصولات جنگلی بود.
ن اثیر در حوادث سال ۳۲۰ هجری قمری می‌نویسد: «مردآویج در سال ۳۲۰ قاصدی به نام ابن‌الجعد را نزد برادرش وشمگیر که در بلاد گیلان بود فرستاد و او را نزد خود فراخواند. قاصد هنگامی او را یافت که همراه جمعی دیگر با لباس‌های مندرس و وضعی رقت‌بار سرگرم برنج‌کاری بود.» اگر این خبر صحیح باشد در این زمان کشت برنج در گیلان رواج یافته بود. از نیمه قرن چهارم نیز اخبار زیادی از کشت برنج در گیلان هست
در قرن هفتم به طور کامل با کشت برنج در گیلان روبرو هستیم. خواجه رشیدالدین فضل‌اله همدانی در کتاب آثار و احیاء ضمن آنکه می‌گوید در زمان او این ایده رایج بود که برنج را برزویه طبیب از هند به همراه کتاب کلیله و دمنه به ایران آورده، چگونگی کشت برنج را نیز به تفصیل گفته و تأکید کرده است که ارزش کیفی برنج گیلان در همان زمان نیز نسبت به جاهای دیگر بهتر بوده است.
