کارگاه کمانچه سازی برادران برومند در خرم آباد ،به مدیریت آقای برومند در خرم آباد آماده ارائه خدمات به شما مشتریان و همشهریان عزیز و گرامی میباشد برای آشنایی بیشتر با این مجموعه با ما همراه باشید، ایران مشاغل سامانه سراسری برتر ثبت مشاغل کشور،لطفا در هنگام تماس و یا مراجعه حضوری بگویید شما را در ایران مشاغل دیده ایم.
کارگاه کمانچه سازی برادران برومند در خرم آباد
سفارش انواع پشت بسته و پشت باز پذیرفته میشود
ثبت سفارش
کمانچه چه ویژگی ای دارد؟
موسیقی دان های قدیم ایران در کتاب های خود، سازها را به دو دسته تقسیم کرده اند. یکی "ذوات الاوتار" یا آلات سیمی و زهی، دیگری "ذوات االنفخ" یا آلات بادی. ذوات الاوتار دو نوع بوده. یکی آن که مثل چنگ و قانون و سنتور برای هر صدایی یک سیم روی ساز بسته می شده و بر روی رشته ها انگشت نمی گذاشتند. نوع دوم آنهایی که انگشت های دست چپ نوازنده روی رشته ها (به هر یک از رشته ها وتر می گفتند) تکیه می کرده. مانند بربط (عود) و تنبور و رباب (رباب ایرانی به کشورهای دیگر رفته به روبب یا ربل یا ربک معروف شده است). رباب اوایل دو سیم داشته بعدها یک سیم دیگر هم به آن اضافه شده و با کمانه به صدا در آمده که همان است که امروزه به آن کمانچه می گوییم. در ایران قبل از اسلام، سازی که "غژک" یا "غژ" نامیده می شده، معمول بوده است. نظیر این ساز را نگارنده (روح الله خالقی) در سال 1315 در بلوچستان دیده است که در شهرهای داورپناه و ایرانشهر به وسیله نوازندگان محلی نواخته می شد و آن را "غیچک" می نامیدند. این ساز، سازی شبیه به کمانچه است و با آرشه ای که از چند تار مو تشکیل شده نواخته می شود و تعداد سیم های آن بیشتر از کمانچه است. فارابی در کتاب موسیقی خود از غژک نامی نمی برد. ولی از ساز دیگری صحبت می کند که شباهت کاملی به غژک داشته. این ساز دو سیم داشته و بی کمان نواخته می شده است. نام این ساز "رباب" است. بعدها شاعران ما زیاد از رباب یاد کرده اند. چنان که حافظ گفته است:
