فروشگاه قلیان سناتور در شهرضا

کاربرد قلیان در طب سنتی(فروشگاه قلیان سناتور)

یکی از روش‌های درمانی که کاربرد زیادی در طب جامع ایران داشته است، رساندن دارو به موضعی که درد و بیماری در آنجا ریشه دوانده است. از جمله وسایلی که می‌توان از طریق آن چنین شیوه درمانی را پیاده‌سازی کرد، قلیان و چپق بوده است. به عنوان مثال جهت از بین بردن عفونت که می‌بایستی مرزنجوش به آن ناحیه برسد، مرزنجوش را به شکل تنباکو خیس کرده، فردی که طبیعت ریه اش به گرمی و خشکی می‌زد، مرزنجوش را با قلیان می‌کشید. همچنین عرقیات گیاهان دارویی مانند نعنا، اکالیپتوس یا بادرنجبویه را می‌توان گرم کرد و در جام ریخت. از قطعات شنگرف در حقه برای درمان عفونت ریوی و عفونت سینوزیت می‌توان بهره برد. بنا به نوشتهٔ سیریل الگود (اگر چه وی مأخذ خود را ذکر نکرده‌است) «اولین بار ابوالفتح گیلانی (متوفی ۱۵۸۸) پزشک ایرانیِ دربار اکبر اول، سلطان مراغه بود که دود تنباکو را از یک ظرف آب عبور داد تا آن را خالص‌تر و سرد نماید و از این طریق قلیان که در شبه قاره به حقّه معروف است را ابداع نمود.» اما از سوی دیگر، یک رباعی از اهلی شیرازی (درگذشته در ۱۵۳۵) به استفاده از قلیان اشاره می‌نماید و از این رو پیشینه استفاده از قلیان را می‌توان به حداقل به دوران شاه طهماسب یکم صفوی بازگرداند و روایت ابوالفتح گیلانی را می‌توان شاهدی بر معرفی قلیان، که در ایران مورد استفاده بوده‌است، در شبه قاره هند دانست.

انواع زغال

اگرچه خود زغال موارد استفاده وسیعی دارد؛ اما به طور کلی 3 نوع زغال وجود دارد که همه‌ی زغال‌ها در یکی از این دسته بندی‌ها قرار می‌گیرند. باید بدانید که در واقع تفاوت انواع زغال‌ها در نحوه تشکیل و تولید آن‌ها می‌باشد. انواع زغال شامل موارد زیر است:

1: زغال سنتی (زغال چوب) 2: زغال فشرده (زغال چینی) 3: زغال قالبی

1. زغال سنتی

نام دیگر زغال سنتی، زغال چوب است و همانطور که از نامش پیدا است، از چوب درست می‌شود. زغال سنتی مرسوم‌ترین نوع زغال است که از سوختن چوب به دست می‌آید. برای درست کردن این نوع زغال، چوب‌ها را در کوره‌های زغال سازی قرار می‌دهند و پس از فرایندی، محصول نهایی که از چوب‌های سوخته به جا می‌ماند همان زغال سنتی است.

2. زغال فشرده

زغال فشرده نوعی از زغال است که به طور صنعتی درست می‌شود؛ به این زغال، زغال چینی نیز می‌گویند. این نوع از زغال دارای مواد اولیه‌ای مانند خاک اره چوب بامبو، پوست گردو و خاک زغال است. این زغال چینی است و به دلیل وجود چوب بامبو در آن منطقه، از خاک اره بامبو در آن استفاده شده است؛ اما در ایران بامبو وجود ندارد و به جای آن، جهت تولید زغال فشرده از خاک اره‌ی چوب‌های جنگلی استفاده می‌شود. این خاک اره با پوست گردو به طور مساوی ترکیب می‌شود. مواد ترکیب شده را در کارخانه زغال سازی، در قالب‌های مخصوص می‌گذارند و درون کوره قرار می‌دهند تا رطوبت و آب اضافی آن گرفته شود. این زغال به خوبی سوخته و بو و دود نخواهد داشت.

3. زغال قالبی

جهت تهیه زغال قالبی از قالب‌های مختلفی استفاده می‌شود و این قالب‌ها بسته به شرکت تولید کننده متفاوت می‌باشد. جالب است بدانید که این زغال را از ترکیب 90 درصدی خاک زغال، 5 درصد آب و 5 درصد نشاسته درست می‌کنند. برای تولید آن ابتدا خاک زغال خرد و یک دست می‌شود؛ سپس با آب و نشاسته خوب مخلوط شده و ترکیب را در قالب می‌ریزند. در نهایت آن‌ها را خشک کرده و جهت استفاده روانه بازار می‌کنند.